Në ë przëszedł czas na to, bë mòja starka Léna pierszi rôz w swòjim żëcém nalôzła sã w bòlëcë w rolë pacjentczi.
Na człowieka, co je 89 lat stôri je to na gwës jakôs zwënégô.
Mëmka gôda do ni
– Widzita Wa, Wa bë ùmôrlë a nie ùzdrzëlë bòlëcë òd bënëgò
Starka sã ùsmia, le rôd z ti bòlëcë to nie je òna tak do kùńca.
– Wiesz të co Marysza, òni mie tuwò mają za czësto głëpią, ti dochtórzë.
– Le jak to je mòżlëwé?
– Dzéń w dzéń przëchôdôją ë pëtają sã mie, jak Wa jesta stôrô ë jak wa sã nazëwôta. Në wiész të co.
– Në jo, òni chcą le bëc grzeczni do Waju mëmkò
– Jô jima ju rzekła, że jô jem czësto przë se w głowie, wiém jak jô sã nazëwôm ë jak jem stôrô ë nié mùszą sã òni mie wkół ò to pëtac.
———————
Nôwôżniszi, bë Wa starkò chùtkò do se doszle, czegò Wama z całégò serca tuwò żëczã.

Òtrok waji, Mark